Op zoek in de wolken

Vanaf La Fortuna reizen we per jeep-boot-jeep naar Monteverde. Aangezien we de laatste dagen wat problemen hadden met het vinden van een slaapplaats, hebben we de accommodatie vooraf vastgelegd. Blijft altijd spannend waar je dan terecht komt. Wederom een voltreffer. Het kleine B&B'tje (Casa Batsú) met een gigantische tuin ziet er erg gezellig uit. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar met een ontvangstcocktail van watermeloen en passievrucht en een vers geplukte groene mango, klaargemaakt met wat peper en zout en een dressing van limoensap en chilisaus. Nice! We hebben maar een nacht hier gepland, dus we moeten wat vaart maken. We willen in ieder geval een canopy tour doen en verder nog niet echt plannen. De eigenaar, Carlos, heeft nog wat tips voor ons en begint enthousiast te vertellen over de geschiedenis van het Monteverde Cloudforest, zijn B&B en de geschiedenis van Costa Rica. Zo enthousiast dat we onze plannen ietwat aanpassen. De canopy tour gaan we zeker doen, maar daarbij gaan we toch ook nog een guided hike door het forest maken.

De canopy tour was fun. Dit is een tocht waarbij je al ziplinend van boom naar boom glijdt. De langste line was 1590 meter en deze moesten we op de Superman manier nemen (head first). Wat een fantastische vergezichten! Het hoogtepunt was toch wel de Tarzan swing. Hierbij sta je op een hangbrug een meter of 50 boven de grond, dan spring je de diepte in (dan maar hopen dat het touw alle pancakes en eggies houdt) met een vrije val van een paar seconde overgaand in een rustig schommelende swing tot gevolg.

Na de adrenaline rush kregen we van Carlos een rood wijntje in onze handen gedrukt en werden we doorverwezen naar het sunset trail. Een korte wandeling naar een paar bankjes met mooi zicht op de zonsondergang. Helaas zaten er wat wolken dwars, maar dat is het risico van het Cloud forest:P

De menukaart van Casa Batsu sprak ons erg aan, dus we zijn thuis gebleven voor diner. Wederom een goede keuze. Carlos bleek een voortreffelijke chef! Het zeer uitgebreide menu met drankjes was fenomenaal! Het ontbijt deed niet onder aan het dinner. Het vier-gangen-ontbijt, bestaande uit alles wat wij heerlijk vinden, was een perfecte basis voor onze wandeling.

De biodiversiteit van het Monteverde Cloudforest is totaal anders dan die van de andere regenwouden. Dit zie je goed terug in de beesten die daar leven. De voor iedereen (door van de valk/avifauna) bekende toekan is in dit bos groen. Liz, normaal gesproken niet veeleisend..., had de guide een eis meegegeven, het spotten van de Quetzal. Dit is een fantastisch mooie gekleurde vogel. De guide gaf aan dat hij deze al even niet had gespot en het niet het seizoen is, maar ging er helemaal voor. Excited begint de guide opeens heen en weer te rennen met z'n telescoop. Wat een spot, maar toch een klein beetje een tegenvaller, het is een vrouwtjes Quetzal. De mannetjes zijn zoals wel vaker in de natuur een stuk mooier/opvallender, en de vrouwtjes zijn de evil geniuses. 10 meter verder begint de guide nog meer te stuiteren hij spot een een jong mannetje. Inderdaad meer kleur dan het vrouwtje, maar nog niet de staart en kleur die hem zo uniek maakt. Nog eens 50 meter verder heeft de guide het niet meer, hij begint enthousiast te stuiteren omdat hij ook een volwassen mannetje spot. Meteen worden er allemaal andere guides gebeld en foto's gemaakt. Met deze highlights vastgelegd op de gevoelige plaat (door de telescoop) lopen we verder door het woud en worden we een stuk wijzer over de flora en fauna, zoals de testikel plant (ook bekend als de orchidee) en de moordlustigheid van de wurg Ficus.

Om 14.30 pakken we de bus naar San José om vervolgens de volgende ochtend naar Tortuguero te vertrekken.

Pura Vida,

Bas en Lisette

Hiking 2.0

Fortuna is een 'grote' stad met twee grote trekpleisters: het beklimmen van de (actieve) Arenal vulkaan en het baden in hotsprings. Dit staat beide op onze to do list tijdens ons bezoek aan Fortuna.

Het vinden van een geschikte slaapplaats is ook hier weer een flinke uitdaging. Het aanbod varieert van overgeprijsde all-in resorts en de 'die hard' backpacker hostels. Beide niet helemaal onze smaak. Uiteindelijk vinden we een prima hotelletje midden in het centrum. Voordeel van dit hotel is dat alles om de hoek zit. Eetgelegenheden, supermarkt en helaas maar waar, de autoverhuur om de auto in te leveren.

Hoewel Fortuna draait om de Arenal vulkaan en de hotsprings besluiten we om niet deze vulkaan, maar de Cerro Chiro te gaan beklimmen. Deze ligt naast de Arenal en heeft een top wandeling naar de krater. Eenmaal afgezet door de taxi bij het startpunt moeten we eerst nog wat papieren onderteken. Dat we de klim doen op eigen risico, niemand aansprakelijk is en nog meer bangmakerij. Voor vertrek moeten we ook nog de plattegrond en safety rules doornemen. Volledig geïntimideerd door alle regels en risico's beginnen we aan de klim. Dat het geen makkelijke klim is wordt vrij snel duidelijk. De eerste 400 meter gaan nog soepel berg af, maar daarna wordt het alsmaar steiler en steiler. Het bordje "nog 1700 meter" gaf goede moed, ware het niet dat we vanaf dat moment nog één uur en een kwartier hebben moeten klimmen om bij het eindpunt te komen. Het prachtige groene kratermeer ziet er na bijna twee uur klimmen uitnodigend uit. Je zou verwachten dat een kratermeer enigszins verwarmd zou zijn. Dat was het dus niet! Na een verkoelende duik en een voedzame lunch (mango en mueslirepen) beginnen we aan de tocht terug. Eerst omhoog de krater uit klimmen (letterlijk) en dan afdalen. De terugweg ging een stuk sneller en soepeler, alhoewel we beide onderuit zijn gegaan met hard gelach van de ander;) Mogelijk dat de beloning na voltooiing van de klim hier invloed op had.

Onze beloning was een bezoek aan een hotspring. Er zitten er meerdere in Fortuna, wij kiezen voor Eco Thermales. Een kleinschalige spring met max. aantal bezoekers gelegen midden in het primary rainforest. Voordat we de taxi uitstappen begint het te regenen. De taxi driver is zo vriendelijk om ons pal voor de ingang af te zetten. We moeten nog 5 meter lopen, maar zelfs dat was voldoende om alsnog volledig doorweekt aan te komen. We weten dat het regenseizoen is, maar zulke harde buien hadden we nog niet meegemaakt. Gelukkig wordt je van een hotspring ook nat, dus snel omkleden en de bizar warme en mooie baden in....

Pura Vida

Bas en Lisette

Hiking

Na ons wat gehaaste vertrek uit Playas del Coco en een korte tussenstop in het dry forest (wat ons betreft een oer Hollands bos met wat exotische dieren), zijn we doorgereden naar Bijagua. Een plaatsje met een volgens de foto's en verhalen een rivier met een bijzondere blauwe kleur. Iets na zessen komen we pas aan bij het dorpje, dus snel opzoek naar een slaapplaats. De Lonely planet heeft ons tot nu toe aardig geholpen, dus we volgen het advies van de Lonely planet op en gaan opzoek naar een aantal cabinas vlakbij de ingang van het national park. Nog een krappe 5 km en het begint al aardig donker te worden. Nog een keer rechtsaf en dan nog een stukje berg op. Het leek zo dichtbij, maar 3 km en een uur verder zijn we er aardig klaar mee. Gelukkig komen we uit het niets een ander hotel tegen, een 'Lonely planet aanrader'. Dit is een erg dure eco lodge, maar ze kunnen ons vast vertellen waar we wel heen moeten. Het zag er rustig uit, en de Franse eigenaar kwam meteen naar ons toe om te vragen of hij ons het hotel even kon laten zien. De eigenaar, bekend met de Hollandse gierigheid bood ons na de tour een 'Dutch deal' aan. Een kamer met king size bed, subliem eten en een fantastisch uitzicht voor bijna de helft van de prijs! OK...misschien blijven we dan toch maar een nachtje hier:)

Bij daglicht en na een goed ontbijt rijden we door naar het park. De rit was langer en lastiger dan verwacht, dus maar goed dat we niet door zijn gereden de dag ervoor. Tegen een kleine vergoeding krijgen we toegang tot het park en gaan we opzoek naar de Rio Celeste (blauwe rivier). Het pad is redelijk goed begaanbaar, desalniettemin een behoorlijke klim door de jungle. Het eerste wat we te zien krijgen van de rivier is een prachtige waterval overgaand inderdaad in bizar blauw water. Na de nodige foto's te hebben genomen volgen we de rivier, tot het punt waar hij samenkomt en van kleur veranderd. Super mooi! Zo nu en dan komt er een behoorlijke zwavellucht voorbij en zien we borrelende poeltjes, best bijzonder allemaal. 300 foto's verder stappen we weer in de auto met bestemming La Fortuna. Wij maken nog een korte tussenstop om samen met de locals in een mooi stukje blauwe rivier te zwemmen...gelukkig geeft het niet af:)

Pura Vida,

Bas en Lisette

Jimny ruleszzz

Met public transportation van Mal Pais naar Playas del Coco is geen optie. Slechte verbinding, veel overstappen en meer dan een dag reizen. Toch bijzonder voor twee dorpjes die nog geen 200 km bij elkaar vandaan liggen. Voor de komende dagen hebben wij dan ook een nieuwe aanwinst. De meest luxueuze 4x4 die we konden vinden, eentje met een gigantische partij PK's en die waren nodig ook...de SUZUKI JIMNY;). Het heeft de afgelopen nachten flink geregend, dus de onbegaanbare wegen zijn nu echt een leuke uitdaging geworden in dit 4x4tje! Rond 9 uur starten wij onze reis in Jimny. De eerste 15 km over modderige wegen waarbij de auto van links naar rechts gleed, waren eruuug leuk. Daarna reden wij over verharde wegen tot aan Playas del Coco, maar dat mocht de pret niet drukken. Met de be-on-road app konden we gelukkig via gps navigeren, want aan bordjes doen ze hier niet, maar aan gaten in de weg hebben ze hier geen gebrek.

Playas del Coco is duidelijk niet ons ding. Het heeft de Lloret de Mar vibe: veel te veel grote bars, souvenirs shops en mensen die je naar binnen proberen te trekken met happy hour aanbiedingen (dat laatste vinden we eigenlijk geen probleem;)). Gelukkig zijn wij hier alleen voor het duiken. Na wat rondjes rijden vinden wij een schattig houten B&B, waar wij 2 overnachtingen boeken. Nog even tassen naar de kamer en meteen naar de duikschool voor het passen van onze gear.

De duikschool was top! Rich Coast divers wordt gerund door een Nederlands stel. Het is een trainingscentrum voor instructeurs, met goede materialen en leuke staff. De volgende ochtend worden we om 8uur fris en fruitig verwacht, dus nu eerst maar eens tijd voor uhhmm ja, wat zat het in dit plaatsje worden,...bier en pizza?

Inderdaad, het waren prima biertjes en een mega pizza:) De nacht was iets minder prima, lek gestoken en maar een paar uur geslapen, in de steeds vreemder ruikende kamer zonder echte gordijnen, lopen we naar beneden om te zeggen wij niet nog een nacht blijven. Na het duiken zoeken wij wel weer een nieuw plaatsje om te vertoeven....

De duik was super, onze gids was een grapjas, spullen tillen werd door de staff geregeld en tijdens het duiken zagen wij een enorme sting ray, spotted eagle ray's, giant morey's, 5 white tip reef sharks van +- 2m. O, en niet te vergeten een 'octopussy', dit volgens een Costaricaan in opleiding voor dive master. Ook heeft L de vissen gevoerd met haar maaginhoud, vanaf de boot danwel, in het water ging het gelukkig prima.

Na het duiken zijn we Jimny weer ingesprongen en vertrokken. De bestemming was nog niet bekend, eerst maar weg uit Loco El Coco met een tussenstop in het enige dry forest van Costa Rica.

Pura Vida

Bas & Lisette

The Place

Wat was het weer een mooie reis naar onze bestemming! Eerst met de bus naar Jaco en van Jaco met de boot naar Montezuma. Het bootje, eigenlijk niet heel veel meer dan een luxe roeiboot, maar dan wel met twee hele dikke motoren, brengt ons fijn stuiterend over de prachtige pacific naar het schiereiland Nicoya de Peninsula. Halverwege de tocht zwemt een school dolfijnen ons tegemoet en niet veel later een stelletje zeeschildpadden, het moet niet gekker worden. De hele boot (wij en twee Amerikaanse chicks) begint vanaf dat moment enthousiast te roepen en te hopen op walvissen. En ja hoor, ook wordt er een walvis gespot en wat heeft dat gigantische beest een moves! Een kwartier later arriveren wij bij de kust van Montezuma en komen wij tot de conclusie dat het, naast een nodig transportmiddel, ook een méér dan fantastisch uitje was. Één nadeeltje, hij was niet zo geschikt voor onze tere heeeele witte Nederlandse huidjes. Compleet geburnd stappen we van de boot af, de één iets roder dan de ander....

Van Montezuma rijden we met een taxi naar ons hotel genaamd 'The Place' in Mal Pais. Zoals iedere Alphenaar weet is dat een gegarandeerd een succes. En inderdaad ook The Place in Costa Rica is een F(lop). Het op de foto's goed uitziende resort is in werkelijkheid een zeecontainer dorp met golfplaten daken met daarentegen een erg mooi zwembad. Van binnen ziet onze cabina er uit als een Zuid-Afrikaans dorp: luipaardprint tegen de muur...op de stoelen en op het bed en een slang op de grond, maar al met al een prima bed, goede faciliteiten en airco, dus we mogen zeker niet klagen.

Na een goede nacht, ontbijten we bij de Bakery. Een door een Belg opgezette bakkerij met uitgebreide keuze. Snel ontbijten want we gaan eindelijk surfen! Ff een boardje huren en dan op weg naar het strand! Het grote mannen-strand laten we links liggen en we rijden door naar Hermosa, een goede beachbreak zodat we niet helemaal open komen te liggen door ons gepruts. De surfdag wordt beëindigd met een (toevallig privé) yogales aan het strand en een zwembad-bier-chill-momentje:)

Gisteren, woensdagochtend Tico Time, vertrokken we naar Playas El Coco in een gigantische mega hippe 4WD...

Op veler verzoek: Een aantal volgers vragen zich af wat wij eten in Costa Rica. Hierbij een uitgebreid verslag. Laten we beginnen met het ontbijt. Het ontbijt voor Liz maakt niet zoveel uit, als het maar iets is met ei. Zachtgekookt, scrambled, gepocheerd etc. Bas zijn favoriet zijn toch echt de pancakes met maple syrup. Dus reken maar dat hij op dieet gaat als we terug zijn van vakantie;)

Voor diner is het veelal gewoon westers eten zoals texmex, pizza of pasta en 's middags nemen wij vaak het iets lokaals zoals casado (rijst, bonen, kip/beef/vis). Ook staat hier veel Ceviche (in limoen en chili 'gegaarde' vis) op het menu, dit hebben wij nog niet geprobeerd door het hoge risico op food poisoning. Tot nu toe geen hele culinaire hoogstandjes dus...

Pura Vida,

Bas & Lisette

Tipi Style

Niet in de Lonely Planet maar heel gaaf en best een beetje spannend, waren de 2 overnachtingen in de Tipi op aanraden van jonge Bas. Zelfs de weg er naartoe was uitdagend. Vanaf de busstop liepen wij 1km omhoog over een 'dirt road', best vermoeiend maar het helemaal waard. Onderweg alleen al spotten wij een krok, toekans, kikkers, roofvogels, papegaaien en een luiaard! Bovenaan werden wij hartelijk welkom geheten in het door Nederlanders opgezette Tipi Jungla.

Na een snelle opfrisser en een kennismaking met het andere Nederlandse stel wat hier 2 nachtjes verbleef waren wij klaar voor de avondwandeling met Mario. Wij hadden naast wat bijzondere kikkers, spinnen en insecten niet veel geks verwacht, maar blijkbaar spotte de groep van de avond daarvoor een erg grote en giftige Fer-de-Lance (de meest gevreesde slang van Costa Rica) die nu niet meer op dezelfde plek lag...hmmzzz matig De boodschap was: 'houd je ogen wagenwijd open en ga er niet op staan, want dan ben je de figuurlijke Sjaak'. De slang zijn wij niet tegen gekomen, maar zijn kleine neefjes en nichtjes wel. Ook zagen wij glaskikkertjes, groene kikker met rode ogen, rode mini kikkertjes en groooooote spinnen!!!

De nacht was heftig, om het zo maar te zeggen. Op het hele terrein was het pikke donker, dus je zaklamp was best hard nodig voor de route naar de tipi en om alles te zien wat je niet moet aanraken. Het begon met een lekkere koude douche tussen alles was wij eerder die avond gezien hadden, dit na flink wat gesputter van 1 van de ondergetekenden (blond en vrouw). Daarna hebben wij de tipi flink doorgelicht, zijn wij onder de klamboe door in bed getijgerd en hebben we zowaar heerlijk geslapen met alle jungle sounds op de achtergrond.

Gisteren bezochten wij samen met de 2 andere Nederlanders (met auto) het park Antonio Miguel waar wij, naast een Bambi, wasberen en een erg mooi strandje, vooral veel Amerikanen gespot hebben. De middag stond in het teken van een opvanghuis voor 'wees' luiaardjes, de schattige beestjes worden hier verzorgd en getraind zodat ze na een paar maandjes weer terug kunnen naar de grote boze jungle.

Vandaag zijn wij weer onderweg, dit keer met bus en Ferry naar Mal Païs waar surf en yoga op het programma staat....

Pura Vida,.

Bas & Lisette.

ps: we hebben wat issues met uploaden van foto's, dus voor nu alleen enkele IPhone foto's.

Tropische verrassing!

Wij zijn er stil van, wat een fantastische plek om te starten met onze reis! Na een vliegreis van 18 uur, een kort nachtje in San José, een busreis, boottrip en een taxi zijn we er....Drake Bay!!

Ons hotel is een plaatje, 5 losse bungalows midden in de jungle omringd door het mooiste groen. Overal klinkt het geluid van vogels, (brul)apen en andere diersoorten die wij nog moeten ontdekken. Nog voordat onze tassen bij de bungalow arriveerden liet Juan, de eigenaar, ons een mooie rode ara en een luiaard zien.!

Het begin van de middag spenderen we met een biertje, omdat wij meteen om 4 uur aan de bak moeten vanwege de nachttrip. De 3 uur durende trip rond het hotel is een aanrader. Van de groene kikkertjes met rode ogen, tot toekans, neusbeertjes en stekelvarkens in bomen aan toe, wij hebben het zien langskomen. Na het late gezamenlijke diner, om 7uur (normaal eten ze hier rond 6uur en lig je om 9uur in bed) praten we nog wat bij met de andere gasten en liggen we rond 9.30 uur in bed omdat de wekker al om 5 uur gaat voor de trip naar datgene waar het hier allemaal om draait, het Corcovado park.!

Het moeilijk bereikbare Corcovado park was fantastisch! Wij spotten tijdens deze wandeling van 4 uur onder begeleiding van gids Roy felgekleurde ara's, brul-, squirrel-, en spideraapjes, een tapir, roofvogels, giftige spinnen en slangen, haaien, krokodilletjes en jammer genoeg alleen afdrukken van panters. 'S middags zijn we bekaf en zitten we lekker aan het bier met een jonge Nederlander genaamd Bas (20) en een Spaans/Indiaas koppel die ons voorzien van heeeel veel goede reistips.!

Wij zijn nu net aangekomen op onze volgende plek, Dominical, waar we onder het genot van een kopje goede koffie dit stukje aftypen. Hier slapen wij (op aanraden van jonge Bas) in een tipi, gaan wij surfen en wagen we misschien ook nog een duikje.

Pura Vida!

Bas en Lisette

Welkom op ons Reislog!

Welkom opons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis naar Costa Rica. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waarwijzijn geweest!Meer informatie over ons en de reis die wij gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wij zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Bas en Lisette